DEMİNERALiZASYON: Diş minesinin mineral kaybı. Dişin yüzeyinde küçük bir beyaz
bölge olarak görülebilir.
DENTİN: Dişin şeklini veren ana doku. Bu malzeme yumuşak doku ile mi-
ne arasında bulunur ve birbirinin üzerine yığılmış bir dizi tüp-çükten oluşur.
DİRENÇLİ BAKTERİ: Belli periodontal tedavi modellerine karşı direnç kazanmış olan
bakteri türleri.
DİŞ ÇEKME: Bir dişin sökülmesi.
DİŞ MİNESİ: Dişin dışını saran mineralimsi sert beyaz madde.
DİŞ REÇİNESİ: Dişe uygulanan bir plastik dolgu maddesi.
DİTAŞI Calculus): Diş plaklarının mineralleşmesiyle (kireçleşme) oluşan sert inatçı
madde.
Çarpık dişleri ve hatalı kapanışı düzeltmek amacıyla dişlere takılan ortodontik bir gereç.
SARASI RÖNTGENİ: Dişlerin birbirine nasıl oturduğunu görmek ve muhtemel çürük
bölgelerini tespit etmek için alt ve üst arka dişlerin kuronlarının birlikte çekilen filmi.
DÖKÜLEN DİŞLER: Bebeğin süt dişleri ya da ilk dişleri.
EKLEM: Alt çene ile kafatası arasındaki "menteşe".
EL ALETİ: Diş hekiminin matkabı.
TIK DİŞ HEKİMLİĞİ: Yalnızca dış görünüşü güzelleştirmek amacıyla yapılan işlemleri içeren diş hekimliği türü. Kozmetik Diş Hekimliği olarak da adlandırılmaktadır.
nsı ;R Arka dişlerin yüzeyindeki yarıklar.
FLOR: Dişleri güçlendiren ve aynı zamanda diş çürümesi ve has-
sasiyetini azaltan bir kimyasal madde.
HOKOSIS: Fazla flor alınmasından ötürü (milyonda bir payın üzerinde) diş
minesinin renginin bozulması, ardında kan dolaşım sistemine karışır. "Diş minesi beneklenmesi" de denir.
GINGİVA SINIRI: Dişin yüzeyine yakın olan gingiva bölgesi, Çoğunlukla "dişeti"
denir.
GİNGİVİTİS: Daha çok gingivanın 'disetinim iltihaplanması diye geçer ve
hafiften başlayarak ağır dereceye kadar sınıflandırılır. Belirtileri
gingivada kızarıklık, şişkinlik, kanama ve hassaslaşmadır.
GÖRÜNTÜLEME: Yüzde 90 daha az radyasyon kullanarak röntgen çeken dijital
ileri teknoloji işlemi. "Dijital görüntüleme' de denilmektedir.
HATALI KAPANIŞ: Üst ve alt dişlerin düzgün oturmadığı bir ısırma sekli.
HAVAYLA AŞINDIRMA: Dişteki çürüğü ve diş yapısını almak için alüminyum oksidi basınç altında tutan bir teknoloji. Aletsiz ya da iğnesiz diş hekimliği tekniği de denilmektedir.
HİPER PLAZİ: Gingiva dokularının aşın büyümesi. Dişin büyükçe bir bölümü
dişeti dokusuyla kaplanıncaya kadar devam edebilir.
İNTERDENTAL: Dişarası.
İMPLANT: Çene kemiğine monte edilen bir titanyum çapa yardımıyla eksik
dişlerin yerine yenilerinin konulması. Bu çapa yerleştirildikten sonra da üzerine yapma dişler (protez) takılır.
KALICI DİŞLER: Genellikle 32 adet olan erişkin dişleri.
KALIP: Bir çalışma kalıbı çıkarmak amacıyla yumuşak malzemeden bir
ya da birkaç dişin ve dişetinin bir baskısının çıkarılması. Kuron.
köprü, protez, ağartma tepsisi hazırlığı sırasında ve ortodontik
tedavilerde kullanılır.
KEP: Kuronun (taç) bir diğer adı.
KURON: Diş minesinin çevrelediği diş bolümü. Aynı zamanda kapladığı
dişin şeklini alan bir restorasyonun da adı.
MANDİBULA: Ağzın alt bölümünü oluşturan alttaki çene.
NEOPLAZM: Ağız kanseriyle ilgili.
NİTRÖZ OKSİT: Diş hastalarının endişesini yatıştırmakta kullanılan birgaz. "gt*-
me gazı."
OKLUZAL TRAVMA: Dişler üzerine aşırı bir güç bindirildigi zaman (diş sıkma ve
gıcırdatma gibi) meydana gelir. Kontrol edilmezse, dişler aşırı yıpranır, hatta kırılabilir: aynı zamanda bağ dokusu ve kemik
kaybı da olabilir,
OKLUZAL: Arka dişlerin ısırma yüavyıvle ilgili.
OKLUZYON: Ah çenenin bütün konumları ve hareket şekillerinde,
çene dişleri arasındaki ilişkiyi ifade eder.
RÖNTGEN: Bir dişin kuronunu, kökü ve çevreleyen kemik yapısını gösteren
röntgen filmi.
PERİOODONAL BAĞ: Dişi kemik yuvasında tutan lifler. Periodontal bağ bir uçta
sementuma, diğerinde diş kemiğine bağlıdır.
PERİODONTAL ABSE Tek bir dişi saran gingiva dokularının akut enfeksiyonu. Etkilenen bölgede ciddi kızarıklık ve şişkinlik, ağrı, kanama ve kemik kaybı yaşanır.
PERİODONTAL PROB: Ceplerin derinliğini ölçmeye yarayan çubuk.
DONTAL RAHATSIZLIK: Bakteri periodontal cebe sızdığı zaman meydana gelir ve doku tahribine yol açar. Bu cep derinleştikçe doku diş kemiğin-deki dişi tutma yeteneğini kaybeder.
PERİODONTAL: Dişi destekleyen kemik ve dokuyla ilgili.
PERİONTÎTİS: Erişkinleri etkileyen ve diş kemiği imhasına varan bir periodon-
tal hastalık.Diş üzerinde yuvalanan yumuşak bakteri birikimi. Plak sertleşirce (taşlaşınca) 'tartar" olur.
RADVOGRAFİK: Röntgenle ilgili.
SEMENT: Dişin kökünü kaplar. Dty kemiksi diş yuvasına bağlayan bağ
dokuları İçin çapa noktası işlevini görür. Diş yapılarının en
yumuşağıdır.
SERT DAMAK: Ağız tavanının kemiksi ön bölümü.
SU SIKMA: Çöküntü ve plakları önleyen sıvıyı mekanik akıtma yöntemi.
SULCUS: Gingiva ile diş arasındaki hendeğe benzeyen açıklık. 1-3 mm bir
derinliğe ulaşır.
SUPRAGİNGİVAL: Gingiva sınırının üzerindeki bölge.
TEMPOROMANDİBULAR: Çene eklemini oluşturan bölge.
TOPİKAL ANESTETİK: Ağızdan yapılan iğnenin acısını hafifletmek için dişeti yüzeyine
sıkılan ya da sürülen bir ilaç.
TOPİKAL FLOR: Dişin dış yüzeylerine sürülen flor içeren bir solüsyon ya da jel.
TOPİKAL: Enfekte olmuş bir bölgeye doğrudan tedavi uygulanmasıyla
ilgili.
ULTRASONİK SKALA: Diş taşını, plağı ve endotoksinleri dişten atmak için ultrason kullanan bir teknoloji.
ULTRASONİK: Yüksek frekanslı elektrik akımının mekanik titreşimlere dönüş-
mesi.
ÜÇÜNCÜ AZI DİŞLERİ: Ağzın en gerisindeki azı dişi. Çıkan son kalıcı diş. "Akıl dişi" ya
da yirmi yaş dişi de denir.
VENEER: Bir dişin dış yüzeyine konan bir örtücü madde, kaplama.
"Laminat" diye de bilinir.
XEROSTOMİ: Tükürük bezlerinin yetersiz tükürük salgılamasının yol açtığı
durum.
YAPIŞTIRMA: Diş rengi bir plastik maddenin yapıştırıcılar yardımıvla bir dişin
şeklini ya da gölgesini değiştirmek üzere o dişe tatbik edildiği
kozmetik işlem.
YARA TEMİZLEME: Bitişikteki dokuların iyileşip gelişmesine olanak sağlamak için
periodontal ceplerdeki zararlı kalıntıları (bakteri, taş) temizleyerek, bakteri enfeksiyonunun tedavi edilmesi.
ZEHİRLEYİCİLİK (Toksisite): Bir ürünün ya da madde içeriğinin insan sağlığı açısından
bulunduğu güvenlik düzeyi.www.zirkonyumdisfiyati.comwww.dislerinibeyazlat.comwww.zirkonyumdisnedir.comwww.zirkonyum-dis.comwww.drsertac.com