Diş eksikliklerinin giderilmesinde eski yöntem "metal porselen " köprülerdir. Bu sistemde boşluğun iki yanındaki dişler kesilip küçültülür. Ağzıda küçültülmüş dişlerden alınan ölçü ile model hazırlanır model üzerinde metal alt yapı ve bunun üzerine porselen tabakası uygulanıp iki veya çok ayaklı bir porselen köprü elde edilir.
Bu çalışmada yapılacak işin uzun yıllar hizmet etmesini sağlayabilecek çok ince detaylar mevcuttur.
Bunların en önemlisi diş kesimi sırasında dişin üzerinde hazırlanacak basamaktır.
Bu sayede yapılacak porselenin dişetine baskı yapmasını engelleyecek ve biyolojik uyumu arttıracaktır.
İyi yapılmayan diş kaplamalarında kaplama kenarı diş etinin içerisine oturur vekaplamalar zamanla dişetinde
kalınlaşmalar ve iltihaplara neden olur. Bu durum protez altındaki dişte çürümelere ağrıya ve o dişin kaybına kadar
kötü sonuçlara neden olabilir.
Klasik metal destekli protezlerde yapılan en büyük hataların başında metal-porselen kalınlık dengesizlikleri gelmektedir.
Dişin kaplama için hazırlanması sırasında yapılan hatalar nedeniyle porselenin ince olması ve alttaki metali yansıtması dişin gri görünmesine,metali saklamak için kullanılan opak porselen katının kalın olması da dişin yapay ve mat durmasına neden olur.Bu gibi sıkıntıların önüne geçmek için diş preparasyonunun anatomik hazırlanması, karşıt dişle kontak noktalarının detaylı incelenip ona göre kesim yapılması gerekmektedir.
Kaplamalarla ilgili ikinci önemli nokta kullanılan materyalin kalitesidir. Birçok kişi porselen kalitesinden bahsetmekte ise de en önemli nokta kullanılan porselen altı güçlendirici materyalin seçimidir.
Bu materyal öncelikli olarak dişi saran çevreleyen dişle ve dişetiyle temas eden materyal olması dolayısıyla kaliteli olması çok önemlidir.